Bestuurdersaansprakelijkheid

Al 100 bestuurders persoonlijk aansprakelijk gesteld voor malafiditeit.

De SNCU, de CAO-handhavingsorganisatie in de uitzendbranche, boekt succes bij de rechter door malafide bestuurders van uitzendondernemingen persoonlijk aansprakelijk te stellen als zij via allerlei constructies hun verantwoordelijkheid om het juiste loon te betalen proberen te ontlopen. Inmiddels heeft de rechter al in honderd zaken van de SNCU bestuurders persoonlijk aansprakelijk gesteld. Door deze vonnissen kunnen bestuurders zich niet langer verschuilen achter een vennootschap en worden zij geraakt in hun privévermogen. Verschillende branches in de Nederlandse economie lijden schade door malafide bestuurders, maar de uitzendsector is de eerste waar bestuurders op grote schaal persoonlijk aansprakelijk worden gesteld. De SNCU is in 2004 door werkgevers- en werknemersorganisaties in de branche opgericht om de cao te handhaven.

Waar de drempel voor bestuurdersaansprakelijkheid in de jurisprudentie in het algemeen vrij hoog ligt, boekt de SNCU relatief vaak succes.

Dit succes zou verklaard kunnen worden door de vrij duidelijke combinatie in deze zaken van evidente volgordelijkheid, kwade trouw en forse schade (achterstallig loon en openstaande facturen) in de betreffende dossiers. Jaap Buis, directeur van de SNCU: ‘In de praktijk zien we dat wanneer we onderzoek doen naar een uitzendonderneming en er achterstallig loon nabetaald moet worden aan uitzendkrachten, ‘foute’ bestuurders relatief eenvoudig en snel een B.V. kunnen turboliquideren of overdragen aan een katvanger en de benadeelde werknemers en andere schuldeisers met lege handen achterlaten. Tegelijkertijd worden de activiteiten in een nieuwe vennootschap voortgezet. Bestuurder van een uitzendonderneming die zich eenvoudig van een probleem denken te kunnen ontdoen door een vennootschap te laten ‘ploffen’, over te dragen aan een katvanger of nog snel even ‘leeg te trekken’, komen hier steeds minder vaak mee weg en hebben persoonlijke aansprakelijkheid te vrezen.’

Sinds 2008 is uitgebreide jurisprudentie tot stand is gekomen rondom bestuurdersaansprakelijkheid in SNCU-dossiers.

Het betreft inmiddels 100 arresten en vonnissen, met een zwaartepunt in de periode vanaf 2014. Een groot deel van deze jurisprudentie is, zoals de meeste jurisprudentie, niet gepubliceerd en blijft daardoor buiten beeld. Om deze reden heeft de SNCU de huidige stand van de jurisprudentie in een artikel samengevat.

De SNCU steekt in toenemende mate energie en geld in de aanpak van malafide bestuurders, maar met de privaatrechtelijke handhavingsactiviteiten van de SNCU alleen wordt het net rond malafide bestuurders niet gesloten. Voor de bestrijding van ernstige malafiditeit is meer nodig. De mogelijkheden tot verhaal op bestuurders blijken in de praktijk nog beperkt, daarom zijn aanvullende publiekrechtelijke handhavingsactiviteiten noodzakelijk. Zo kunnen bestuurders relatief eenvoudig doorgaan met hun activiteiten, al dan niet op naam van een familielid. Buis: ‘Op deze manier voelt onze inspanning soms nog als dweilen met de kraan open. Zolang (veroordeelde) malafide bestuurders eenvoudig een nieuwe B.V. kunnen oprichten, de controle bij overdracht van een B.V. aan een (dikwijls bekende) katvanger te wensen overlaat en bij turboliquidatie helemaal geen controle plaatsvindt, kan malafiditeit blijven bestaan. Sterk overheidsoptreden is zeer noodzakelijk om op lange termijn effectief te zijn.’